اعتبار بخشی به پروانه فعالیت نظام صنفی کشاورزی

یکی از اقدامات مهم در هر صنف، صدور پروانه های هویتی و شغلی برای شاغلان آن است. پروانه فعالیت، مجوزی است که طبق مقررات به ‌منظور شروع و ادامه حرفه به فرد یا افراد صنفی داده می‌شود و هدف آن ضمن هویت بخشی به شاغلین و مشاغل بخش، بهبود وضعیت تولید و کسب و کار می باشد.

یکی از کارکردهای نظام صنفی کشاورزی، هویت دادن و نظم بخشی به مشاغل و شاغلان بخش کشاورزی است که “اعطای” پروانه فعالیت، نمود عینی آن بوده است.

در نظام صنفی کشاورزی نیز همانند سایر اصناف، شناسایی و صدور پروانه های فعالیت شغلی برای کشاورزان و بهره برداران در راستای “هویت بخشی” به آنان انجام می شود. می توان گفت یکی از اهداف مهم تشکیل اصناف نیز همین صدور پروانه های فعالیت شغلی می باشد. از  دستاوردهای تشکیل نظام صنفی در بخش کشاورزی نیز آن  بوده که در طول تاریخ کشاورزی ایران برای اولین بار کشاروزان صاحب هویت و شناسنامه شغلی شدند و انتظار می رود این پروانه بتواند در درجه اول برای خود کشاورزان ارزشمند و دارای اعتبار شده و در درجه بعد  همانند پروانه کسب سایر اصناف در سطح جامعه نیز دارای اعتبار لازم شود.

صدور پروانه فعالیت نوعی هویت بخشی به کشاورز و در حکم یک سند هویتی برای اوست و مزایا و امتیازات در اختیار داشتن آن، متضمن داشتن اعتبار لازم برای آن می باشد. بخشی از  امتیازات داشتن این اعتبار در گستره بیمه، ضمانت ها، امور بانکی، دریافت خدمات و نهاده ها  می تواند قرار گیرد.

بنا به نظر کارشناسان و مسئولین در حوزه های مختلف از جمله محاکم قضایی، بانکها و بیمه ها ارتقای اعتبار پروانه های صنفی امری دستوری و ابلاغی نیست و ارتقای این اعتبار منوط به برنامه ها، اقدامات سازنده، عملکردها و تعاملات با مردم و نهادهای مرتبط و مهمتر از آن دقت نظر در صدور پروانه ها می باشد که نتیجه آن اقزایش اعتبار پروانه فعالیت خواهد بود.

بدیهی است برای صدور پروانه های فعالیت کلیه مدارک و مستندات مورد نیاز می بایست از متقاضیان اخذ شده و ضمن بررسی میدانی نسبت به احراز نوع و میزان مالکیت، فعال بودن واحد صنفی و داشتن مجوزهای لازم اقدام شود.

بر این اساس در جهت اعتبار بخشی و اعتبارافزایی پروانه فعالیت نحوه و میزان کارکردها و اقدامات نظام های صنفی تکلیف مسیر راه را شفاف می سازد.